به یاد فقرا

یاد دارم در غروبی سرد سرد   میگذشت از کوچه ما دوره گرد 

داد میزد کهنه قالی میخرم     دسته دوم جنس عالی میخرم

کاسه وظرف سفالی میخرم    گر نداری کوزه خالی میخرم

اشک در چشمان بابا حلقه بست    عاقبت اهی کشید بغضش شکست

بوی نان تازه هوشش برده بود      اتفاقا مادرم هم روزه بود

اول ماه است ونان در سفره نیست    ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

خواهرم بی روسری بیرون دوید     گفت اقا سفره خالی میخرید؟